Deze middag was het weer eens genieten van het middagjournaal van Nico Dijkshoorn. Ik ben een grote bewonderaar van deze wijze verwonderaar.
Het item van deze middag was er bonk op. Tweemaal zelfs.
Ten eerste was het een subliem staaltje van verwonderen: Nico vertelde over een discussie met een vriend over de stem van struisvogels. Spreken die eerder met hoge of lage stem? Ze zijn er niet uit geraakt en bovendien volgens zijn vriendin praten struisvogels niet.
Ten tweede en voor mij nog veel straffer: op het exact zelfde moment dat Nico Dijkshoorn een eerste keer het woord struisvogels uitsprak, zag ik deze vrachtwagen. Ik heb mij erachter geparkeerd en het middagjournaal met een grote 🙂 uitgezeten. En meteen is dat een nieuwe synchroniciteit.
