stammen bouwen in de hoogtetakken in de breedtebladeren zijn zonnepaneeltjes en drijven de stuwende sapstromen aandie de bomen van levend hout maken bomen durven stervenelk
ik ooken dat is ok(ik) praat eroverde druk is er afdrukte om nietsdoe ik niet meermeer tijd voor al de restde mens eerstjij en ik
waar is ieders mond?zo veel gemaskerde uitsprakenelke lettergreep een uitdovend woordzullen we elkaar begrijpen? ik mis de monddie mij goeiedag zegt begroet bevraagt toelacht glimmend
de zon houdt van bloemenzo veel dat ze elke bloem een zonnebloem noemtde bloemen houden van de zonzo veel dat ze zelf niet kiezen in
daar zit hij zijn lichaam is beschadigd en ik zie het gevecht van zijn geest met zijn onzichtbare gehinderde stille struikelende krachten die zijn laatste
elke dageen oud blad scheurentoont de nieuwe dagde vandaagdaghet verleden is weggeschreven in geschiedenis van geest, boeken en computersde toekomst wacht geduldig op vandaagen zal
veilig weer thuis onderweg een onderdak, een huis, een tafel, een bank, een tuin de weg ook een thuis bij elke klim zicht op de
ontelbare sterren op een oneindig zwart prikbord alleen ’s nachts zichtbaar overdag niet want overbelicht sterren vallen het meisje mag een wens doen er zijn
telkens we in de spiegel kijkenzullen we haar glimlach zien Inneinnig en uitbundiggeliefd en geleefd ziekmoedig onderweggeloof in betergeliefd en verzorgd Innemoe, bang, moedig gestorvenvan
gevochtengewondgekanteld evenwicht zichtbaar hersteld beginvan een onzekere wegmaar deze tweegesterktgenezengeloof in volgende stapverlaten samen het strijdendtoneelnaar de haltevan de nieuwe weg Bron: Reuters – Londen,
