haar ziel in de wachtzaal van haar lichaam
treurt om de mist aan de ramen
aan beide zijden van het glas
is haar ziel geduldig tot ze afgeroepen wordt
voor de grote reis naar hem
of is ze opgesloten in haar uitgeput lichaam
dat aan het venster staat
een kind heeft een hart getekend
in de mist op het glas
niet zo maar de omtrek
maar het hart volledig ingekleurd
met de volle doorzichtigheid van gepoetste ruiten
haar ziel lacht
want ziet weer de wereld
nu door de ogen van een kinderhart
haar ziel geeft het lichaam rust
is nog eventjes geduldig
maar hoopt op vele uitzwaaiers
bij de grote reis naar hem
Wachtzaal – Peter Callewaert, Heule 13/10 & Oostende 20/10/2023
- oktober 21, 2023
- , 11:56 am
- , Tijd voor leven en dood
Share on facebook
Facebook
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn
Dit bericht heeft 4 reacties.
Prachtig gedicht, Peter!
Ontroerend dat je het zo kan verwoorden.
Dankjewel Ilse.
Het is zo triest om daar getuige van te zijn en zwaar om er beslissingen te moeten in nemen.
Met mooie woorden probeer ik te verzachten wat scherp is.
Het is heel mooi verwoord, in beeld gebracht. Met zachtheid en veel liefde.
Loslaten is altijd moeilijk.
We staan achter jou.
Dankjewel lieve Claudine en Herman. Het dragen en loslaten zal lukken omdat jullie achter mij/aan mijn zijde staan. Knuffel!