Een kerkhof is mooi en zacht. Ook omdat het er stil is. Zelfs als de Ring rond Kortrijk ernaast ligt. Ik kom er altijd met lege handen en nooit op 1 november. Ik stop er wanneer ik er passeer, net zoals ik anderen bezoek. En dan sta ik daar als een kleine jongen die iets moet vertellen of als een man die terugkijkt.
Terwijl ik alle paadjes stap om te dwalen, kijk ik rond en zie bloemen, de seizoenen in de bomen, in de zomer een vlinder die zont, een merel. Een witte merel!
Een witte merel vliegt me rakelings voorbij en draait mijn hoofd over mijn schouder. Hij kijkt niet om maar vliegt recht naar pepé en memé. De tijd staat stil. Ik sta stevig in de grond maar licht in mijn hoofd. Desnoods blijf ik hier uren want Merel is de gids. Op de uitkijk op een bebeste tak naast memé en pepé.
Curieus als een kleine jongen – en uren blijven staan, is dan toch geen optie – kruip ik op handen en knieën over het kerkhofpaadje. Steentjes prikken in mijn knieën.
Witte merel op zijn tak, op zijn gemak. En ik kniel voor de allereerste keer voor het graf van memé en pepé. Ik ben weg in mijn hoofd maar vol in mijn hart dat zich alles herinnert.
Wie heb ik ontmoet? Memé en pepé, een witte vogel die normaal zwart moet zijn. En mezelf.
Op 21/11/2003 zag ik de merel zoals op deze foto, creatie van Abigail Brown, London, vandaag in Deerlijk geland.
Dit bericht heeft 6 reacties.
Heel bijzonder Peter
Dankjewel Jasmine. Het zijn inderdaad deze momenten die mij tegelijk sterk maken en zacht houden. En in die vorm zie ik mezelf graag.
Peter, ik had gelijkende belevenissen als vader mij altijd meenam naar het graf van zijn jong gestorven zuster Anna op het kerkhof in Heule, waar ik later het graf van mijn ouders heb bezocht, tot de grafstenen waren weggenomen, en ik ook naar Zweden.Staf
Dag Staf, Ik kom graag op een kerkhof: voor de rust, de stilte, de namen van de doden. En heel zeker ook voor het leven op een kerkhof: de mensen op bezoek, de vogels, de vlinders, de bloemen, de seizoenen in de natuur. Daarom ben ik ook heel graag naar Skogskyrkogarden geweest.
Geen leucistische (geelverkleuring), maar een half albino (deels witverkleuring) merel is het. Maar dit doet hier wellicht helemaal niks ter zake 😉
Dag Yann, merci. Misschien inderdaad weinig ter zake maar zeer interessant.