tijdreizen
naar zelfde dag
maar andere stilte, ander licht
het leven legde zich neer
beschadigd maar voltooid
uitgeput maar vervuld
de dood aan zijn zijde
week niet maar waakte
over hem
wij over elkaar
zelfde uur als datum – 23
keek de dood één keer op
met een zachte blik
en zette zijn tijd stil, de onze even
tijdreizen
terug naar vandaag
de dag telt zijn taken
in de spiegeling van het raam
zie ik hem
zijn ziel zit op mijn schouder
Dit bericht heeft 8 reacties.
Heel mooi Peter! Sterkte
Dankjewel Sabine. Schrijven formuleert antwoorden, creëert schoonheid die ik wil delen, verzacht zorgen en pijn.
En geeft lezers een blik in mijn hoofd en hart.
Groetjes en altijd graag tot ziens.
Heel mooi!
Het straalt vredige rust, berusting én gemis uit…
Merci lieve Ine.
En ja, het is helemaal zoals je hierboven samenvat. En aanvaarding want hij had een mooi lang leven. Maar het deed gisteren zo vree raar en straks met iedereen zonder hem aan de kersttafel. Zal nog raarder doen.
Het is ook dat in het schrijven ik mezelf antwoorden geef, zorgen verzacht, schoonheden deel en lezers een kijk geef op mijn hoofd en hart.
Dikke knuffel en veel liefs!
Peter
wat een mooie inhoudelijke woorden
Lieve Eline, dankjewel voor je hartverwarmend bericht.
En oh, waar is de tijd dat ik bij jou onderdak vond?
Hoe gaat het met jou?
Woon je nog in Yerseke of ben je ondertussen verhuisd?
Warme knuffel en fijne kerstdagen en alle goeds gewenst voor 2023.
Ondertussen ben ik in november grootvader geworden van Amelie, perfect gezond geboren.
Prachtig geschreven Peter! Zo zacht, zo heel voorstelbaar, zo herkenbaar…
Dikke knuffel!
Dankjewel lieve Lien. Doet zo veel deugd berichtjes te krijgen van jou en zo velen.
Dikke knuffel en veel liefs en altijd graag tot ziens