Antoine De Saint-Exupéry schreef aan zijn beste vriend Léon Werth als slot van De Kleine Prins Dit is voor mij het mooiste maar ook het droevigste landschap van de wereld. Dit is de plek waar de kleine prins op aarde verschenen en later weer verdwenen is.
Bekijk dit landschap goed – dan ben je er zeker van het te herkennen als je later eens door de Afrikaanse woestijn reist. En als je daar langs komt, heb dan alsjeblieft geen haast maar wacht even, vlak onder de ster! En als er dan een kind naar je toekomt dat lacht en goud haar heeft en hij antwoordt niet op wat je hem vraagt, dan kun je wel raden wij hij is. Och, wees dan lief en verlos me van mijn verdriet, schrijf me gauw dat hij er weer is…
En dan, vandaag, krijg ik deze foto van Trui Decrock en weet ik hij is er weer. Hij is terug in de woestijn. Geland? Op een missie? Om te beginnen zal hij een waterput zoeken (De woestijn is zo mooi doordat er ergens een put verborgen is, zei de kleine prins).
Vervolgens zal hij de mens opzoeken en hem helpen te kijken, zien en vinden – zoeken hoort hier volgens mij niet thuis – met het hart.
Dit bericht heeft 1 commentaar
Voor vandaag is het te laat, alleen de kleine prins moet niet slapen, ik spijtig genoeg wel…Tjus.