Ik kijk naar de wereld, het leven, de mens én mezelf met de blik van een kind. Het kind dat ik zelf ooit was. Mijn innerchild. Daarom formuleer ik hier de enige opdracht die ik jou, beste lezer, wil zien uitvoeren: verwonder je en wek je innerchild. Dan gebeuren er bijzondere, stevige maar altijd mooie momenten én ontmoetingen.
stammen bouwen in de hoogtetakken in de breedtebladeren zijn zonnepaneeltjes en drijven de stuwende sapstromen aandie de bomen van levend hout maken bomen durven stervenelk
ik ooken dat is ok(ik) praat eroverde druk is er afdrukte om nietsdoe ik niet meermeer tijd voor al de restde mens eerstjij en ik
waar is ieders mond?zo veel gemaskerde uitsprakenelke lettergreep een uitdovend woordzullen we elkaar begrijpen? ik mis de monddie mij goeiedag zegt begroet bevraagt toelacht glimmend
de zon houdt van bloemenzo veel dat ze elke bloem een zonnebloem noemtde bloemen houden van de zonzo veel dat ze zelf niet kiezen in
daar zit hij zijn lichaam is beschadigd en ik zie het gevecht van zijn geest met zijn onzichtbare gehinderde stille struikelende krachten die zijn laatste
elke dageen oud blad scheurentoont de nieuwe dagde vandaagdaghet verleden is weggeschreven in geschiedenis van geest, boeken en computersde toekomst wacht geduldig op vandaagen zal
