Leven op het kerkhof
Een kerkhof is mooi en zacht. Ook omdat het er stil is. Zelfs als de Ring rond Kortrijk ernaast ligt. Ik kom er altijd met
Een kerkhof is mooi en zacht. Ook omdat het er stil is. Zelfs als de Ring rond Kortrijk ernaast ligt. Ik kom er altijd met
Woensdag 14/11/2018 heb ik om 14u50 een hartslag gezien. Niet de groene, stijgende-dalende lijn op een monitor. Één hartslag. Niet op het papier dat vele
Ik zie altijd verbanden tussen datums en mensen. Hier gaat het over heel bijzondere, pijnlijke, tragische, onwezenlijke gebeurtenissen die 100 jaar later een heel mooie,
Het is ongetwijfeld de vreemdste koffiepauze van mijn leven. En dat kan tellen want velen weten dat ik niet zonder mijn ochtend- en namiddagzwart kan.
Het is altijd lang geleden maar vandaag ben ik in een kerk geweest. Openhartig gezegd kom ik er alleen nog voor de rituelen waar een
Ik zit aan de ingang van de Spikkerelle om de laatkomers te verwelkomen en in te schrijven. De rest is al naar boven voor prachtige
Het bos herbergt de doden en bruist van het leven. Dennenappels zullen vogels en eekhoorns verleiden. Een dode boom laat zich uithollen door bont gekleurde
Ik heb gedroomd dat er een taal bestaat – van een nog niet ontdekt, nog ongeschonden volk – waarin “Lydia” betekent “glimlachend hart voor mensen”.
Ik vind gemakkelijk de weg en zet mijn auto aan de kant. Het is nog een eind maar ik wil te voet verder. Mensen begroeten