Ode aan Staf Callewaert 16/06/1932 – 13/05/2023 – Peter Callewaert
Van mijn doopsel door hem in Heule in 1964 tot zijn dood in Lund op 13/05/2023. Zo lang heb ik van hem gehoord en hem
Van mijn doopsel door hem in Heule in 1964 tot zijn dood in Lund op 13/05/2023. Zo lang heb ik van hem gehoord en hem
…en mooier, zullen velen lachen. Ja, dat ook, maar dat komt omdat ik in het eerste leerjaar mijn handschrift heb moeten wijzigen van links naar
tijdreizennaar zelfde dagmaar andere stilte, ander licht het leven legde zich neerbeschadigd maar voltooiduitgeput maar vervuldde dood aan zijn zijdeweek niet maar waakteover hemwij over
In een park hangen er witte vlaggetjes aan een draad die geen wasdraad is. De jongen zit op het gras, zijn fiets jongensachtig neergegooid en
Voor mij is het niet raar dat ik rouw om iemand die ik nooit ontmoet heb, van wie ik alleen twee boeken heb gelezen en
vandaag is er zo veel rouwwerkopeensde dood was onderwegmaar nog niet zo dicht gesignaleerd ik rouw om een mens die ik niet kenomdat hij een
Op zoek naar een geschikt moment en greep op de tijd verliezend, zit ik hier nu te worstelen met emoties en 2 datums. Op 26/03/2021
sterren en kindjesons helend hart blijft bloedenwolken stelpen zacht als ze regenenspoelt ons hart zijn tranen totgedroogd door de zon deze dubbele haiku als ode
gracias a la vidahet levendat was en verder leeft in doenende verhalendat is en zoekt waarheendat zal zijn wanneer levens samenkomen gracias a la vidahet
Dat zei ik als introductie op Radio Réveil op 1 november in Kortrijk en mijn koddig rijmpje bracht iedereen aan het lachen. De presentators en