terracotta sjaaltranen over de wangen van mijn hartChristine nabij twee jaar al dat missen zo veel pijn kan doen, omdat de liefde veel groter was.
De dode kern wordt gearchiveerden gul alles gegevengeraadpleegd door nieuw leven. De boom nodigt uit aan zijn kwijnende tafelen leeft nog even. ‘Even‘ in bomentijdrekening.
Gelukkig was Job nooit zonder zijn Vos. Aan de kleine Job kwam de Vos vertellen over bevriend worden door elkaar tam te maken. ‘Tam maken’
de zee aan haar zijdeondanks honderd meter ver meters weg en weerin eb en vloed eb maakt plaatsvloed geeft energie de zee aan haar zijdespoelt
Rare titel hé. Het is tegelijk ook een citaat uit een zeer krachtige speech van mijn dierbare neef en vriend Nick Verstraete als ode en
Het is nooit zwart-wit. Of beter: het mag nooit alleen zwart-wit zijn. Maar de echte kleuren. Welke zijn dat dan?Niet moeilijk: alle kleuren. De ware
We zijn zomer en dan zou er een lichte jas en zonnehoed aan de kapstok moeten hangen terwijl de warmere jas tot de herfst in
‘Eenrichtingsverkeer’ zegt dit bord; ‘uniek’ zeg ik.Ieder mens zijn of haar voie unique.Gelukkig geen eenrichtingsverkeer want bochten à volonté;maar geen achteruit.Alleen vooruit.Ieder mens kiest of
vandaag verdrietdagéén jaar missen gedragendoor mens en natuur tranen spoelen mijdauw de bloemen vóór de zonhart schoon en gewarmd
als zelfs de stenenhun hart tonen, dus hebbendan kan er zo veel als zelfs de duinenzich een hart laten waaiendan is het land zacht als
