Blauw – Kunstkerk, Bossuit

De eerste regen steekt altijd het meest tegen. Omdat we ’s morgens nog niet uit de juiste kleerkast gestapt zijn. Omdat een mens er koude rillingen van krijgt, zeker wanneer een druppel achter de jaskraag in de nek valt. Ik ben onderweg naar ergens waar er geen dak op staat. En het regent!Omdat het regent is alles grijs. Naadloos zoals de zee grijs in de lucht overgaat.
En dan blauw! Het zien duurt een seconde, de gedachte blijft voor altijd…Blauw, blauw, blauw!… The Scene met Blauw in de Lage Landenlijst.
En dan het blauw van de kou.
Mijn verwonderingen zijn niet te tellen maar nu warmen de rillingen mij. Iedereen kijkt en toont, het zien wordt aanstekelijk.

Overal kleurt het blauw. Het is een blauwe dag.

Zoals de dag dat Daniel Tammet geboren is. Een bijzonder man die ik ken door zijn boek Op een blauwe dag geboren. Hij is hoogbegaafd en heeft het Asperger-syndroom. Onbevattelijk slim. Hij kent het getal π van buiten tot 22.541 cijfers na de komma en dan lijkt dit een mediatieke stunt. Maar Daniel Tammet is zo veel meer dan dat. Hij reist de wereld rond en vertelt over zijn autisme-vorm en de werking van zijn brein. Daarvoor leerde hij op één week tijd de Ijslandse taal voor één tv-interview.
En in Ijsland is het ook blauw. Dat toont Tom Linster met foto’s die de muren van een kerkruïne blauw schilderen. Wanneer ik mijn ogen sluit, zie ik nog blauw.
Daniel Tammet vertelde in een Belgisch tv-programma dat hij begrijpt wat er speciaal is aan hem. Dat hij zijn eigen brein ziet functioneren maar dat hij tegelijk beseft hoe sociaal onhandig hij is. Het deed me zo’n groot plezier – in de eerste plaats voor hemzelf – hem te horen verkondigen dat hij het begrip vriendschap heeft begrepen door het lezen van De Kleine Prins.

De Kleine Prins heeft blauw ontmoet vandaag.

Ik heb langs blauwe wegen een grote reis gemaakt – Spitsbergen, Ijsland, de Alpen – met onderweg mooie ontmoetingen.