‘Eenrichtingsverkeer’ zegt dit bord;
‘uniek’ zeg ik.
Ieder mens zijn of haar voie unique.
Gelukkig geen eenrichtingsverkeer
want bochten à volonté;
maar geen achteruit.
Alleen vooruit.
Ieder mens kiest of ondergaat de snelheid
en stopt voor rust, uitzicht of navigatie.
Voie unique.
Unieke weg.
En toch zijn er kruispunten.
Ontelbare wegen zijn onderweg
– onderweg want ze zijn telkens maar zo lang als het afgelegde stuk –
en net een bocht zorgt voor een kruispunt, en nog één en nog één;
ontelbare bochten, even veel kruispunten.
En dan, kijk goed!
Er is iets met die kruispunten.
Ze zijn zo langgerekt dat elke ontmoeting een eind mee op weg kan en toch elk op hun unieke voie unique.
Een groot geschenk: wie je altijd naast jou weet, is op zijn of haar unieke weg én daar hoor jij bij.
De weg van de ander naast jou is jouw pechstrook en omgekeerd.
Of je viert en speelt op elkaars weg.
Je helpt elkaars weg herstellen en kunt weer verder.
Vooruit en bochten à volonté,
ieder leven lang.