Thuiskomen. Zo voelt het voor mij.
Het is er zeker niet alleen over leed en ziekte, dood en verdriet dat we praten. Niet alleen, dus ja, het gaat ook daarover.
Want zo veel dat mis kan gaan, hoort bij het leven.
Maar het gaat over zo veel meer.
Over een weg die ik ingeslagen ben en er mensen ontmoette alsof we al lang op elkaar aan het wachten waren.
Over voelen hoe veel kracht er toch nog aanwezig is in zachtheid. Zachtsterk, weet je wel.
Over getuige zijn van rechtstaan na huilen van de pijn. En door dat rechtstaan reikt een mens de blik omhoog. Om dan pas de zon te zien, terug te zien, aan elkaar te tonen. Soms als een gouden randje van de laatste zwarte wolk.
En de gouden randjes zitten overal maar vooral in mensen. In het begin is het zoals een vogelkijker die twijfelt omdat hij een vogel maar heel vluchtig heeft gezien. Was dat nu echt een zomertortel?
Maar eenmaal goed gezien, twijfel je niet meer. Ja dat is een zomertortel. Ja dat is een gouden randje aan die mens.
In Lier hebben we een oase vol gouden randjes gevonden. Daar gaat een gloed van uit. Geen lichtreklame maar een uitnodigende gouden gloed.
Jij kunt ons helpen, lieve lezer.
Door te stemmen op onze inloophuis-droom (tot 15/10), deze oproep te delen en een euro kunnen we de weg naar de gouden oase duidelijk belichten. Zowel als landingsbaan om er tot rust te komen als een startbaan om aangesterkt weer verder te kunnen.
Dankjewel voor je stem op
https://trooperdroom.be/nl/trooperdromen/lostenco
