Ik kijk naar de wereld, het leven, de mens én mezelf met de blik van een kind. Het kind dat ik zelf ooit was. Mijn innerchild. Daarom formuleer ik hier de enige opdracht die ik jou, beste lezer, wil zien uitvoeren: verwonder je en wek je innerchild. Dan gebeuren er bijzondere, stevige maar altijd mooie momenten én ontmoetingen.
Twijfels. Grote maar niet over alles. Niet over wat de som van mijn geluk vormt. En toch twijfels. Doe ik het goed? Ben ik waar
koffiepauze enrust in de stad. een splinterzo zacht, sterk naast pijn
bloemen op de bankbrengen duizend op, de kostalleen maar kijken
tranen vormen het kippenvelop mijn wangeneen vinger verbindt de puntjes Deze vorm is verkrijgbaar als pin om zichtbaar te dragen en zo verdriet en verlies
Je mag je rouwend hart tonen. En dat zal een tijdje anders kleuren: zwart, wit, goud. De zwarte traan staat voor die ene seconde dat
Van mijn doopsel door hem in Heule in 1964 tot zijn dood in Lund op 13/05/2023. Zo lang heb ik van hem gehoord en hem
