
Muurbrieven: Ik drink op de mensen, Paul van Vliet, 2006
Ik drink op de mensen…die blijven geloven…met het geloof van een kindinnerkind
Ik kijk naar de wereld, het leven, de mens én mezelf met de blik van een kind. Het kind dat ik zelf ooit was. Mijn innerchild. Daarom formuleer ik hier de enige opdracht die ik jou, beste lezer, wil zien uitvoeren: verwonder je en wek je innerchild. Dan gebeuren er bijzondere, stevige maar altijd mooie momenten én ontmoetingen.
Ik drink op de mensen…die blijven geloven…met het geloof van een kindinnerkind
Er is vandaag een vriend vertrokken.Het leven heeft zijn hart gebroken, maar ik weet, niet zijn vleugels.Die dragen hem nu boven stormen, buien en onweer.Als een trekvogel
2019Een jaar van 365 dagen. Ik heb ze allemaal gekregen. Wat heb ik er mee gedaan?Ik heb gevonden en verloren. Mensen, ontmoetingen, lachen, zorgzaamheid, geluk, zachtheid, kracht,
Ik heb net mijn laatste begrafenis uitgevoerd. Na vijftien jaar geef ik de fakkel door aan Felix die ooit als stagiair binnenkwam en die ik
Alle volwassenen waren vroeger kinderen maar velen zijn dat vergeten. Het is dat innerkind dat veel te vertellen heeft. Dat ook veel vragen zal stellen
Nee, ik start hiet niet een flauw mopje het is groen en het ikweetnietwat 🙂Groen, wit en grijs vatten perfect de drie prachtige voorbije dagen