Ik kijk naar de wereld, het leven, de mens én mezelf met de blik van een kind. Het kind dat ik zelf ooit was. Mijn innerchild. Daarom formuleer ik hier de enige opdracht die ik jou, beste lezer, wil zien uitvoeren: verwonder je en wek je innerchild. Dan gebeuren er bijzondere, stevige maar altijd mooie momenten én ontmoetingen.
Waarheen ging de reis? Naar een boek. Een boek, dat kan toch niet. Jawel! En je moet weten, dat boek is zeker acht meter hoog!
ontelbare sterren op een oneindig zwart prikbord alleen ’s nachts zichtbaar overdag niet want overbelicht sterren vallen het meisje mag een wens doen er zijn
Ja, het is aanstekelijk dat ze in mijn familie ook zien wat ze zien: zijn-beelden! Een ijsbeer in de Provence.
Beterschap wensen is een sympathieke, oprechte binnenkomer. Met ook redelijk wat cliché-gehalte, maar dan van de goeie soort: het cliché als houvast. Houvast. Zou
telkens we in de spiegel kijkenzullen we haar glimlach zien Inneinnig en uitbundiggeliefd en geleefd ziekmoedig onderweggeloof in betergeliefd en verzorgd Innemoe, bang, moedig gestorvenvan
gevochtengewondgekanteld evenwicht zichtbaar hersteld beginvan een onzekere wegmaar deze tweegesterktgenezengeloof in volgende stapverlaten samen het strijdendtoneelnaar de haltevan de nieuwe weg Bron: Reuters – Londen,
