Ik kijk naar de wereld, het leven, de mens én mezelf met de blik van een kind. Het kind dat ik zelf ooit was. Mijn innerchild. Daarom formuleer ik hier de enige opdracht die ik jou, beste lezer, wil zien uitvoeren: verwonder je en wek je innerchild. Dan gebeuren er bijzondere, stevige maar altijd mooie momenten én ontmoetingen.
met een vol hoofdop een lege dagdertien kilometer alleen op stapvergezeld van De Kleine Prins en Senne decor van gras en bomenrijenweiden of water naargelang
de weg is plat maar kronkelt stevigde hellingen zitten in mijn lijf hoofd en hart vol hoogtes en laagtesis muziek dan ook niet mooier altijd
stammen bouwen in de hoogtetakken in de breedtebladeren zijn zonnepaneeltjes en drijven de stuwende sapstromen aandie de bomen van levend hout maken bomen durven stervenelk
ik ooken dat is ok(ik) praat eroverde druk is er afdrukte om nietsdoe ik niet meermeer tijd voor al de restde mens eerstjij en ik
waar is ieders mond?zo veel gemaskerde uitsprakenelke lettergreep een uitdovend woordzullen we elkaar begrijpen? ik mis de monddie mij goeiedag zegt begroet bevraagt toelacht glimmend
