Rouwen mag ook anders, zegt Pieter Deknudt. En hij zegt het zowel als zwaar beproefde ervaringsdeskundige als in zijn context van Reveil.
Natuurlijk mag het anders: voor ieder mens anders, voor elk wat wils. Naar eigen inspiratie. En zelfs de muziekvoorkeur telt mee. Van het zo zachtsterke Marble Sounds (waarvan ik woensdag 1 oktober in Crematorium Uitzicht mijn eerste concert beleefde) tot Roller Coaster van Danny Vera, Spirit Bird van Xavier Rudd tot zelfs Nothing else matters-hardrock en het universele troostlied Toe nu maar van Het Zesde Metaal.
Een crematoriumaula vol mensen die nergens elders willen zijn die avond ondanks dat het over verdriet zal gaan. Elke aanwezige is daar ook in het besef van eigen verdriet. Parkeren in de vroege duisternis van de nu echt begonnen herfst. Alleen of in kleine groepjes de weg vinden naar de zaal waar ze verwacht worden. En daar vinden de individuen kracht in de groep die ze zelf mee vormen.
Ja, we hebben schrik van verdriet. Evident omdat daar niets leuks aan is want verdriet is er door verlies. De tegenslag aan de oorsprong ervan komt het aan niemand vooraf aankondigen, laat staan vragen. Daarom, juist daarom mag rouwen ook anders. Want mag ik stellen dat rouw een heel ander begrip en gevoel is dan verdriet? In mijn persoonlijke ervaring én contacten als Lost & Co-rouwbegeleider wordt het mij steeds duidelijker dat rouw zeer behulpzaam is om verdriet meester te kunnen, aan te kunnen. Te doseren zelfs want niet alles kan tegelijk onder ogen gezien worden, in het treurende hart binnengelaten worden.
En is het door dat doseren misschien dat rouw het verdriet kan verzachten? Terwijl het vaak of soms nooit zacht genoeg kan of zal worden. Want verdriet is verdriet.
Daarom ook zegt Pieter Deknudt Rouwen mag ook anders. Opdat rouw nooit rauw zou worden. Rauw is het wel op de seconde dat het verlies toeslaat. En ook bij de spijtige vaststelling dat soms de werkvloer en zelfs de omgeving, familie en vrienden uit onwennigheid onhandig kunnen zijn,…
Dat we geen schrik moeten hebben, bleek woensdag in het crematorium vooral uit de oprecht en naturel lachende gezichten.
Ook daarom mag rouw anders want daar – in die andere rouw – zal het zachter zijn, zullen mensen elkaar nabij blijven.
Er zijn gidsen onderweg en mee op weg: Pieter Deknudt, Reveil, vzw Hshoema van Souad Abihi, Het Postkantoor vzw van Tine Marie Van Damme, Lieve Blancquaert, Lost & Co (waaar ik als vrijwilliger ook met mijn eigen rouw terechtkan) en vele vele zachtsterke anderen.
Daarom, daarom, daarom: rouwen mag ook anders. Anders maar helemaal precies zoals jij bent, beste lezer en lezeres. En het is daar, in jouw persoonlijke rouw, dat je elkaar zult zien: oude bekenden en onvergetelijke nieuwe ontmoetingen.