Marc,
Gisteren ben ik samen met De Kleine Prins langs zijn planeten gereisd, hem met spijt zien vertrekken en zijn roos achterlaten, op zoek naar de waterput in de woestijn, alleen met de piloot en toch niet eenzaam, wijzer dankzij de vos die getemd wil worden.
Maar de roos is alleen en ik begrijp nu wat ze bedoelde toen hij vertrok.
Marc, vandaag denk ik in bloemen aan jou.
Vergeet-mij-nietjes en de roos van De Kleine Prins die uniek is te midden van alle rozen in de wereld.
Marc,
De dood zorgt nu voor jouw leven, want die twee kunnen niet zonder elkaar.
En jouw leven was zo veel:
Goed en mooi, slim en zacht,
kwetsbaar sterk.
Niet perfect, maar dat is oké.
Als de schepping al zo goed voor de bloemen in het veld zorgt, dan is jouw ziel veilig voorbij de dood nu.
Overal en in ons hart.
