Ik ben een gelukkige bramenplukker

 De zonbadende heide is het paleis van de bramenplukker
 met slanke zuilengalerijen en hoge lichtblauwe portalen.
 Poelen laven de schapen en spiegelen al wie er knielt.
Juffers met glinsterende glazen vleugels beweren dat elfjes wel bestaan.
Boompieper en winterkoning vieren zingend hun leven.
Ontelbare parels balanceren op sprietjes, twijgjes en spinrag.
 Paddestoelen, mossen en varens hebben eigen sporen en zijn nooit verdwaald.
Wespendief als een engel gedragen door zijn vleugels,
moet ook eten maar neem niet te veel wespen en insecten,
want er zijn er zo weinig – en vlinders, waar zijn jullie?
Ah daar, kleintje – ’t is een blauwtje,
wees voorzichtig maar leef je dood!
 
Ik struikel rond op deze planeet
en de herderin toont mij schatten.

Met grote dank aan Leen Ricour, herderin van de Natuurkudde (www.natuurkudde.com)