IJsland. Maar het water kookt.
IJsland. Maar het land is groen en bruin.
Samen met mijn zoon Sam heb ik in de voorbije 4 dagen een driehoek van 1.653 km² doorkruist terwijl IJsland 103.000 km² telt.
IJsland. Terwijl ik er nog maar zo weinig van gezien heb, vind ik het een eindeloos eiland. Terwijl ik dit zit te schrijven, spreek ik het woord einderloos uit. Want de einder is zoek, zelfs door de zoeker van mijn verrekijker. Ik kan geen weg met de proporties: lava zo ver dat je er langsrijdt tot je buigt en afbuigt naar eten of slapen.
De landschappen maken mij steeds kleiner. Nooit eerder was ik zo klein denk ik. Terwijl ik eerder al dagen aan een stuk op volle zee was.
Is het omdat op IJsland het universum letterlijk zo dicht onder mijn voeten zit? In de vorm van magma dat op temperatuur gehouden wordt tot ergens een potje overkookt. En de urenlange lava, zelfs de oude met mosgroen mosdeken, geeft mij een onweerlegbaar ik ben op een andere planeet-gevoel.
IJsland. Een nieuwe halte op de reis van De Kleine Prins. En gelukkig heeft hij ervaring met vulkanen.
