De waan van de roze bril

Een roze bril? Nee dank u. Die staat mij niet. Maar ik wil het hier niet hebben over het kiezen van een brilmontuur maar over de lenzen.
Roze lenzen? Geen sprake van want dat kijkt niet eerlijk. Alles mooier door een roze bril? Niets van, dat toont evenveel eenheidsworst als grijs.
Door een roze bril kun je geen regenboog zien; kun je niet genieten van een veld vol sleutelbloemen, korenbloemen, klaprozen, paardenbloemen, margrieten, egelboterbloemen, kamille, judaspenning,…
Nog iets. Er zijn niet alleen maar roze mensen. Hebben blanken niet de meest onduidelijke huidskleur? Ik durf niet met zekerheid zeggen dat ik roze ben.
En hoe een tekening, schilderij of tattoo inkleuren met alleen maar roze? Nee dus. Trouwens, bedankt aan vriend Joachim die mij deze namiddag zei dat een doos kleurpotloden maar volledig is met alle kleuren erin. Hij had een andere favoriete kleur dan de mijne.
Daarom, laten we kijken én zien zonder filter. Niet roze. Niet zwart, niet wit. En dan denk ik graag terug aan de live versies van Zwart Wit van Frank Boeijen.
Een roze bril toont geen paradijs.
Een paradijs maak je zelf en onvoorwaardelijk met alle kleuren, als je het al niet kapotmaakt.
Paradise Now!