Wat is er met mij – en 264 anderen – gebeurd vrijdag 3 mei in Dendermonde? Aan elke aanwezige zag ik in zijn of haar ogen hetzelfde gebeuren.
Vandaag zondag 5 mei ligt mijn kippenvel nog altijd aan; ik lig nog altijd aan; ik sta helemaal open: mijn hart, mijn ogen, mijn geest, mijn handen. Dat geeft mooie energie terwijl het tegelijk heftig en vermoeiend is.
Vrijdagmorgen heb ik 265 harten en magneten mogen uitdelen. Dat uitdelen schonk mij evenveel oogcontacten.
En de magneten doen hun werk: aantrekken en aangetrokken worden.
De aanwezigen verzamelen in Dendermonde, komende uit alle hoeken van België tot ver in Nederland. De puntjes op de kaart doen mij even denken aan de corridors van trekvogels en wat trekvogels hier komen doen, is de gelijkenis met de Verbinding In Verlies-Community: vogels vliegen in formaties, elke vogel gedragen door de groep.
Elke aanwezige zag ik deel van de groep worden, ik zag een eenheid ontstaan. Er bouwde zich een hoog gouden energieniveau op. En dan kijk ik terug naar de België-Nederland-kaart en denk ik terug aan de woorden waarmee ik vrijdagavond 22u30 afscheid nam: Er is hier zo veel energie opgebouwd dat zelfs het KMI zou kunnen registreren dat er zich boven Dendermonde een ongezien krachtig zachtgebied heeft gevormd.
Workshops, tentoonstellingen, de lunch- en foodtruckontmoetingen. Het op 265 puntjes van de stoel zitten om te luisteren naar Riet Fiddelaers-Jaspers en An Hooghe, Claire Van Trimpont, Lieve Blancquaert, Wim Distelmans en Dirk De Wachter.
Iedereen ging naar huis met een donut, die Dirk De Wachter ons aanreikte als spiegelbeeld van de moderne maatschappij. Soms zware thema’s doorheen de dag maar Dirk De Wachter liet veel druk af door ons aan het lachen te brengen.
Thuisgekomen ben ik met die donut aan de slag gegaan want die zie ik ook als model van de Community. Het lege midden is een schuilhut voor elk van ons waar we in de luwte op krachten kunnen komen tot we weer in de cirkel stappen. Midden in de cirkel ontmoeten we collega’s en volgen we opleidingen. Vervolgens posteren we ons op de buitencirkel en verwelkomen we de mens. De rouwende mens, de zieke, de eenzame, de verdwaalde. De mens, die een eind met ons op de buitencirkel kan meestappen en zo ook door collega’s kan verdergeholpen worden. Op de buitencirkel zodat de mens dichtbij zichzelf kan blijven.
Iedereen kwam thuis met een magnetisch hart, geschonken door Verbinding In Verlies.
Van harte dankjewel An Hooghe en team
Peter