Ik kom graag nog eens terug op de uitnodiging waarin ik verwees naar een opvallende gelijkenis tussen de Callewaerts en de Chinezen. Vanuit ecologisch standpunt hoop ik dat er niet evenveel Callewaerts bestaan als Chinezen. Maar dat is het niet, we hebben gewoon allebei ons eigen nieuwjaar. Dus hierbij mijn beste wensen.
Vervolgens wil ik jullie vragen eens rond te kijken en vast te stellen waar we zitten: aan grote lange tafels, jong en oud samen. Ik neem jullie graag mee naar een oude lange tafel met één lange bank aan de ene en stoelen aan de andere kant. Voor mijn generatie is het een levendige herinnering aan Heule en de vele situaties waarvoor we aan die tafel gingen zitten. Ik zie mezelf nog als kind op die bank zitten zonder met mijn voeten aan de grond te kunnen. Ik heb mij daar weten kaarten, eten, huiswerk maken, lezen, spelen, babbelen met wie er ook zat, enzovoort. Ik heb er met velen onder jullie op alle momenten van de dag gezeten.
Die lange tafel werd jaarlijks op dezelfde dag heel speciaal gedekt tegen middernacht. Wie in Heule of omstreken naar de Kerstavond-nachtmis ging, bleef nog veel langer wakker want ging naar de lange tafel en vond er memé en pepé en warme chocomelk en krentenbrood en dreupels voor de mannen. Er was daarbij altijd de verrassing dat je vooraf niet wist wie er nog zou zijn.
Die tafel vind ik vandaag nog altijd even speciaal want ik ben heel zeker dat ik aan die tafel ook naast tante Annemie, nonkel Jan, Lucas en Bert gezeten heb. Ook daarom zitten we vandaag aan grote lange tafels, jong en oud samen. We hebben allemaal wel andere levens maar we delen dezelfde herinneringen – voor wie nog te jong is, zijn het verhalen – aan een tafel ergens in Heule en aan de mensen errond.
Daarom zal ik elk jaar opnieuw een tafel zoeken die bij ons past.
Peter
Een lange tafel (speech op Callewaertsfeest 2017)
- april 23, 2017
- , 6:30 pm
- , Teksten
Share on facebook
Facebook
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn
Dit bericht heeft 2 reacties.
En op die bank mag ik inschuiven als ik in Ronse kom, in de wetenschap dat zovelen dat voor en na mij ook doen en deden, daar in de keuken in de Durenne of aan die lange tafel in Heule. Ook alle huisvrienden en -vriendinnen, alle kleinkinderen en iedereen die er komt schuift met plezier in. Soms lijkt ze eindeloos!
Wij genieten daar in de Durenne trouwens ook van de groot-groter-grootsts-ronde/ovalen tafel van aan de Warande! Het is er heerlijk tafelen met velen!
Dag Ine. Ik weet niet of ik al niet eerder hierop heb geantwoord (in de oude versie van deze blog). Wat ik wil zeggen, die bank is via de Durenne een beetje een constante in mijn leven. Ik zit er toch enkele keer per jaar maar het is toch al lang dat ik met mijn voeten aan de grond kan 😉
Groetjes aan iedereen en tot ziens
Peter