De dode kern wordt gearchiveerd
en gul alles gegeven
geraadpleegd door nieuw leven.
De boom nodigt uit aan zijn kwijnende tafel
en leeft nog even.
‘Even‘ in bomentijdrekening.
Gevoed door net genoeg voor één tak.
Nog een klein beetje sap achter de smalle schorspleister
naast de een en al wonde.
De boom zal sterven
maar weet dat het nieuwe leven wacht;
geduldig want de seizoenen komen voorbij…en de dromerige wandelaar ook.
