Stranden is niet gelijk aan aanspoelen

Mens, het kind dat strandt is geen genummerde migrant.
Het nummer op zijn T-shirt is van zijn voetbalidool,
het spel aan de overkant overhaast gestaakt,
bal en oudere broers afgenomen.

Help het kind rechtstaan. 
Draag het waar stenen en schelpen tot bloedens prikken.
Wandel door het zachtharde zand dat jouw grote en zijn kleine voetafdrukken tekent
maar ook zorgeloze namen, tekeningen en boodschappen van families op vakantie.
Bereik samen de schommel op de dijk.
Duw en laat los, duw en laat los.
Het kind schreeuwt lachend, 
het kind lacht schreeuwend.
Zijn angst schreeuwt, zijn moed lacht.
De schommel keert terug.
Armen open en vang het kind op.
Nog eens duwen, nog eens loslaten
tot het kind genoeg heeft en honger krijgt.
Dan zal het vertellen en het eten koud worden.
Koud is ook goed maar zorg dat je luistert.

Over zijn reis door het water, adembenemend ver.
Vijandig water want er is maar één vruchtwater
dat thuis wegspoelde.

Zijn lichaam spoelt in jouw land aan
als jij niet op het strand staat. 
Armen open!