Ja, dat kunnen we schrijven als de zon aan de hemel staat of postkaartgeschikt ondergaat. Ik fietste vanavond onder een prachtige zonsondergang door het binnenland achter de kust van Wimereux maar kon toch alleen maar denken aan de woorden van Karlijn Sileghem (nav Zon dag kind, Yerseke). Dat het wonder ’s morgens gebeurt. Alleen als het licht weer aan gaat, begint er een nieuwe dag. Krijgen we een nieuwe dag. En dat is pas een geschenk.
De dag is om en ik kreeg nog een geschenk. Na een helling kwam ik van achter een typische gemengde haag tot stilstand voor het uitzicht: graslanden en hagen met zingende Geelgorzen en de zee als smeltend goud op de achtergrond. En dat avondgeschenk? Op tien meter – ja, zo dicht! – keek een ree mij aan, de kop net boven het vlas. Oogcontact met een ree. De tijd stilgezet. Met twee verwonderd, ik verbaasd. Ree keek op en stapte verder.
Sentier du Mont Duez, Wimille